सामग्री
आपण आपल्या योगदानाबद्दल प्रशंसा मिळविण्यासाठी आपल्या नोकरीमध्ये संघर्ष करत असल्यास, आपली कौशल्ये विकसित करण्यासाठी आणि आपल्या कार्यामध्ये अर्थ शोधण्यासाठी वेळ मिळाला तर निराश होणे सोपे आहे. विशेषत: वेब डिझायनर किंवा विकसक म्हणून, जेव्हा सहकार्यांना आणि क्लायंटला बदलण्याची भीती वाटते आणि आपले योगदान अडवत असल्याचे दिसते तेव्हा या गरजा वारंवार पूर्ण केल्या जात नाहीत; व्यवस्थापक डिझाइनसाठी मर्यादित कालावधीचे वाटप करतात कारण त्यांच्याकडे अवास्तव अपेक्षा आहेत; आणि विभाग एकत्र काम करण्याऐवजी एकमेकांमध्ये भांडतात.
हे आश्चर्यकारक नाही की बर्‍याच वेब व्यावसायिक बर्नआउट आणि नैराश्याने ग्रस्त आहेत. ज्यांचे विचार भिन्न आहेत अशा लोकांसमवेत जर आपल्याला सामान्य जागा सापडली तर आपले कार्य कसे असेल याची कल्पना करा; आपल्या योगदानाबद्दल आत्मविश्वास वाटतो; तणावग्रस्त परिस्थिती (उदाहरणार्थ कठीण संभाषणे) कृपेने हाताळा; आणि स्वत: ला शांत कसे करावे हे शिका.
आपण लोक कौशल्ये शिकण्यात वेळ आणि मेहनत गुंतवली तर आपण या गोष्टी करण्यात सक्षम व्हाल. यास वेळ लागतो, परंतु पे-ऑफ आश्चर्यकारक आहे, जणू काय आपण महासत्ता मिळविली असेल.
काही वर्षांपूर्वी एक वेब डिझायनर किंवा विकसक स्वतःच वेबसाइट तयार करू शकला. आज, ग्राहकांच्या गरजा भागविणारी डिजिटल सेवा करण्यासाठी, आपल्याला अनेक सीमा ओलांडून कार्य करण्याची आवश्यकता आहे:
- परस्परसंवाद डिझाइन, फ्रंटएंड आणि बॅकएंड डेव्हलपमेंट, सामग्री, वापरकर्ता संशोधन यासारखी शिस्तरे
- विपणन, विक्री, उत्पादन विकास, आयटी, ग्राहक समर्थन यासारख्या संस्थेतील विभाग
- डेस्कटॉप वेब, नेटिव्ह मोबाइल अॅप्स, सोशल मीडिया आणि कदाचित मुद्रण आणि इन-स्टोअर सारख्या चॅनेल
अगदी छोट्या व्यवसाय वेबसाइटसाठी, आपल्याला सामान्यत: वापरकर्त्याच्या संशोधन आणि सामग्रीच्या धोरणावर आपल्या क्लायंटसह कार्य करणे आवश्यक असते, जे आपल्या पैसे पाठविण्याकडे नसतात. या सीमा ओलांडण्यासाठी आपल्याला वेब डिझाइन आणि विकासासाठी भिन्न कौशल्यांचा वापर करून सहयोग करण्याची आवश्यकता आहे.
हे अवघड आहे
आपल्या कामासाठी तांत्रिक कौशल्ये आवश्यक आहेत आणि आपण सोशल मीडियावर आणि कॉन्फरन्सन्समध्ये उपस्थितीत चर्चा वाचून सतत त्यांचा विकास करत आहात. आपण एचटीएमएल, सीएसएस किंवा जावास्क्रिप्ट सारखे तांत्रिक कौशल्य शिकण्यास प्रारंभ केला तेव्हा पुन्हा विचार करा. तुला कसे वाटले?
आपण आमच्यापैकी बर्‍याच जणांसारखे असाल तर आपल्याला भीती वाटली आणि भारावून गेले. शिकण्यासारखे बरेच काही आहे आणि ते कधीच संपत नाही; आज आपण एचटीएमएल (किंवा जे काही आहे) सह कुशल आहात, तरीही बरेच काही शिकण्यासारखे आहे.
सहयोग, प्रशिक्षण आणि नेतृत्व यासारख्या व्यवसायात नेहमीच ‘सॉफ्ट स्किल’ म्हणून ओळखल्या जाणार्‍या लोकांच्या कौशल्याबाबतही हेच आहे. आपण ऐकले असेल की आपल्याकडे एकतर लोक कौशल्य आहे किंवा आपल्याकडे नाही, अशी एक मिथक आहे जी लेखक आणि स्पीकर मेरी विल्यम्स यांना ‘सॉफ्ट स्किल्स परी’ म्हणते, जे असे म्हणण्यासारखे आहे की, ‘तुम्ही एकतर जावास्क्रिप्ट कोड करू शकता किंवा आपण करू शकत नाही’.
आपण तज्ञ वेब डिझाइन आणि विकास कौशल्यासह अंथरुणावरुन पडला नाही आणि लोकांच्या कौशल्याबाबतही हेच आहे.
वेब कार्य संघर्षाने भरलेले आहे, मग ते सहकार्यांमधील आणि क्लायंट्समधील असोत जे बदलाची भीती बाळगतात, अवास्तव अपेक्षेने व्यवस्थापक किंवा बर्‍यापैकी गलबतावर लढणारे विभाग. इंटरनेट बर्‍याच लोकांच्या व्यत्ययाचे प्रतीक आहे: कदाचित त्यांच्या नोकर्‍या बदलत आहेत, त्यांची कौशल्ये अप्रचलित होत आहेत किंवा त्यांचे व्यवसाय मॉडेल धोक्यात आले आहे. आपण अभिमान बाळगणारे डिजिटल कार्य करण्याचा प्रयत्न करीत असताना आपण या व्यत्ययाच्या अग्रभागावर आहात, अशी एक अग्रणी ओळ जी अनियंत्रित गरजा असलेल्या जाड आहे.
आपली संस्कृती गोष्टी अधिकच खराब करते. आम्ही संघर्ष टाळण्याचा प्रयत्न करतो, जणू त्याकडे दुर्लक्ष केल्यास ते दूर होईल. आम्ही संवेदनशील समस्यांविषयी टिप-टू किंवा आमने-सामने गुंतण्याऐवजी लांब ईमेल पाठवितो. आम्ही कधीकधी कार्य करणार नाही अशा एका स्पेशला आम्ही सहमती देतो कारण प्रामाणिक संभाषण धोक्यात आणण्यापेक्षा हे सोपे दिसते. प्रोजेक्टला आवश्यक असलेल्या गोष्टी करण्याऐवजी आपण किती वेळा कठीण संभाषणे टाळण्यासाठी निवड केली आहे? मी शेकडो वेळा केले.
तर, संघर्षास आपण सहयोगात कसे बदलू शकता? आपण विकसित करणे आवश्यक असलेले मुख्य कौशल्य ऐकणे होय. दुसर्‍या व्यक्तीला कशाची भीती वाटते? त्यांना काय अज्ञात आहे? वेब डिझायनर आणि यूएक्सर्स आमच्या वापरकर्त्यांबद्दल सहानुभूती बाळगण्याबद्दल बोलतात जेणेकरून त्यांना काय हवे आहे ते आम्हाला समजू शकेल. विवादावर मात करण्यासाठी आपल्यास आपल्या क्लायंट आणि सहकारी यांच्याबद्दल सहानुभूती असणे आवश्यक आहे, जे अधिक कठीण आहे कारण ते घराजवळ आहे. विवादास्पद परिस्थितीत आपल्याला तणाव वाटण्याची शक्यता आहे कारण आपल्याला आपल्या कामावर नियंत्रण हवे आहे जे सहानुभूतीने ऐकण्यापासून प्रतिबंधित करते. जेव्हा लोक ऐकत आहेत असे त्यांना वाटते तेव्हा ते शांत होतात आणि आपले म्हणणे ऐकून घेतात. आपण ऐकत असलेल्या सक्रिय ऐकण्याचे तंत्र वापरून पहा, आपण दुसर्‍या व्यक्तीने जे ऐकले त्याचे प्रतिबिंबित करा आणि आपले स्पष्टीकरण स्पष्ट करा.
निर्णयाशिवाय
कामाच्या निराशेपासून बचाव करण्यासाठी, आपल्या योगदानाबद्दल आपल्याला कौतुक हवे आहे आणि कार्यसंघाला आपल्या मूल्याबद्दल आदर आहे. जेव्हा आपल्या गरजा पूर्ण केल्या नाहीत तर आपण दु: खी आणि रागावले असे वाटते. आपण आपल्या रागावर सामोरे जाण्याचा प्रयत्न करताच आपण स्वत: ला इतरांचा न्याय करता. आपण हा निकाल भाषेचा शोध घेऊन शोधू शकता ज्यावरून असे सूचित होते की लोक ’वाईट’ आहेत किंवा त्यांच्या निवडी ‘चुकीच्या’ आहेत किंवा त्यांना ‘ते मिळत नाहीत’. आपण स्वत: ची निवाडा देखील लक्षात घेऊ शकता, जिथे आपण स्वत: ला असे सांगता की आपण चूक आहात किंवा आपले कार्य निराश आहे किंवा आपण ते कसे मिळवणार नाही.
आपण निवादाशिवाय संप्रेषण करण्यापूर्वी आपल्याला जे आवश्यक आहे ते स्वत: ला कसे द्यावे ते शिकणे आवश्यक आहे. आपल्या अनसेट गरजा आदर, कौतुक, योगदान आणि जागा यासारख्या गोष्टी असू शकतात (कल्पनांसाठी ही यादी पहा). इतर युक्ती म्हणजे आपल्या भावना काय आहेत हे समजून घेणे आणि निर्णयाची भाषा न वापरता व्यक्त करण्याचा प्रयत्न करणे.
'या सभेमध्ये मला वाईट वाटते' असे म्हणण्याऐवजी तुम्ही म्हणू शकता की, 'मी निराश आहे कारण मला माझ्या योगदानाबद्दल कौतुक हवे आहे', म्हणजे तुम्ही स्वतःच्या भावनांची जबाबदारी घेत आहात. आणि गरजा.
इतरांना प्रशिक्षण देणे
तंत्रज्ञान नेहमी बदलत असते आणि असे दिसते की आपण चालू ठेवू शकत नाही. त्याच वेळी, आपले क्लायंट आणि सहकारी आपल्याला ‘योग्य’ उत्तर, गुंतवणूकीवरील सिद्ध परतावा, तंत्रज्ञान समाधानासाठी विचारत आहेत जे त्यांचे डिजिटल समस्या एकदा आणि सर्वांसाठी निश्चित करेल. जर आपण त्यांच्याशी प्रामाणिक असाल तर आपण त्यांना सांगाल की त्यांच्या अडचणी दूर कसे करावे हे आपल्याला माहित नाही.
जेव्हा आपण इतरांना प्रशिक्षित करता तेव्हा आपण हे कबूल केले पाहिजे की आपल्याकडे सर्व उत्तरे नाहीत, आपण त्यांच्या समस्यांचे निराकरण करू शकत नाही आणि त्याऐवजी त्यांच्या स्वतःच्या विकासाबद्दल निर्णय घेण्यास त्यांना समर्थन द्या. याचा अर्थ आपल्या स्वतःच्या कौशल्यांबद्दल प्रामाणिक असणे, आपण विकसित करू इच्छित असलेले क्षेत्र आणि ज्या गोष्टी आपल्याला घाबरत आहेत त्याबद्दल प्रामाणिक असणे. आम्ही कोचिंग क्रीडा तंत्र म्हणून विचार करीत असलो तरी आपण त्याकडे लक्ष न देताही ते कामावर वापरू शकता. उदाहरणार्थ, आपण आपल्या सहकार्यांसह कोचिंगचा एक प्रकार म्हणून डिजिटल कार्याचा विचार करू शकता, अगदी आपल्या मालकास प्रशिक्षित करणे, ज्या क्षेत्रात त्यांचे कौशल्य आणि कौशल्य विकसित करू इच्छिता अशा क्षेत्रांबद्दल. डॅनियल कोयल यांचा टॅलेंट कोड पहा.
लोक कौशल्य आपणास संघर्षास सहयोगात रूपांतरित करण्यात, निर्णयाशिवाय संवाद साधण्यास आणि स्वत: ला आणि इतरांना प्रशिक्षित करण्यात मदत करू शकतात. जरी या संकल्पना स्पष्ट करणे सोपे आहे, तरीही त्यांना व्यवहारात लागू करणे कठीण आहे. मोबदला वाचतो. आपण या कौशल्यांचा विकास करता तेव्हा आपल्याला आपल्या कामामध्ये बदल दिसेल. आपण अनस्टॉक व्हाल, बर्‍याचदा निराश व्हाल आणि योगदान, वाढ आणि कनेक्शनसाठी आपल्या गरजा पूर्ण कराल. पुढे जा. लोक कौशल्ये शिका!
शब्दः जोनाथन कान स्पष्टीकरणः बेन माउन्से
जोनाथन कान डिजिटल कामगारांसाठी लोकांच्या कौशल्यांबद्दल # डेरेकॉनएफ आयोजित करतात. चपळ सामग्री आणि सहकार्याबद्दल कार्यशाळेचे नेतृत्वही ते करतात. हा लेख मूळतः नेट मासिक मासिक 253 मध्ये आला.
